Waarom juist de kleine momenten tellen
Wanneer wij wekelijks bloggen over ons dagelijks leven, lijkt het soms alsof we over “niets bijzonders” schrijven. Een vergeten boodschappenlijstje, een spontaan praatje met de buurman, een file op maandagochtend. Toch merken we dat juist die kleine scènes het meest blijven hangen, bij ons én bij de lezers.
Het dagelijks leven voelt vaak als een automatische piloot. Je staat op, ontbijt, werkt, kookt, ploft op de bank en gaat weer slapen. Dagen vloeien in elkaar over. Door bewust kleine momenten te verzamelen en op te schrijven, breek je die stroom open. Je gaat details zien die je normaal moeiteloos overslaat.
Hoe wij momenten uit ons dagelijks leven opmerken
Wij zijn niet gestart met een spectaculair plan, maar met een simpele vraag: wat is ons vandaag één keer echt opgevallen? Dat kan iets groots zijn, zoals een goed gesprek, maar ook iets heel kleins, zoals het geluid van regen op het raam tijdens de eerste kop koffie.
Een vast moment op de dag
Wat ons helpt is een vast moment prikken. Vaak is dat ’s avonds als de dag een beetje is gaan liggen. We denken kort terug: waar moesten we vandaag om lachen, waar werden we chagrijnig van, wanneer stonden we even stil? Dat ene beeld, geluid of gevoel gebruiken we als startpunt voor een blog.
Door dat ritueel zijn we overdag al alerter. Een volle trein wordt ineens een bron van verhalen. Een wandeling naar de supermarkt is niet meer alleen een taak, maar ook een kans om iets op te merken: een hond die koppig niet wil doorlopen, iemand die zijn oortjes verliest, een kind dat hardop zingt.
Schrijven als manier van terugkijken
Het opschrijven dwingt ons om een moment opnieuw te beleven. Hoe rook het daar, wat zeiden we precies, wat dachten we eigenlijk? Daardoor wordt een gewone dag minder vlak. In plaats van “het was druk op werk” ontstaat een concreet plaatje: die ene collega, die ene vergadering, dat ene grapje bij de koffieautomaat.
Wat dit met je leven doet
Door wekelijks te bloggen over ons dagelijks leven zien we twee dingen gebeuren. Ten eerste voelen dagen minder hetzelfde. Er ontstaat een soort mozaïek van korte verhaaltjes, in plaats van één lange grijze strook. Ten tweede worden we milder naar onszelf en naar anderen. Iemand die in de winkel voordringt, is ineens geen “irritant mens” meer, maar een personage in een verhaal dat je later kunt navertellen.
Je hoeft geen schrijver te zijn om dit te doen. Een paar zinnen in een notitie-app of in een schriftje is al genoeg. Als je het dagelijks leven bewust bekijkt, verandert niet de wereld om je heen, maar wel de manier waarop je erdoorheen loopt. En dat is precies wat wij op snlm.nl proberen te vangen: de gewone dagen, die stiekem helemaal niet zo gewoon zijn.
